‘ఎక్కడైనా.. ఎప్పుడైనా.. ఎవరినైనా మీకు ఎదుటి వాళ్లు ఏం చేస్తే మీకు నచ్చుతుంది అని అడగండి.. వాళ్లు మా పేరు పెట్టి పిలిస్తే సంతోషంగా అనిపిస్తుంది అని చెబుతారు’ అని ఒక వ్యక్తిత్వ వికాస నిపుణుడు అన్నారు. చాలామంది అవును నిజమే అని కూడా సమాధానమిచ్చారు.
కానీ.. నా విషయంలో మాత్రం కాదండీ.. ఎందుకంటే... అదో పే...ద్ద కథ. తెలియాలంటే ఫ్లాష్ బాక్ కి వెళ్లాల్సిందే..
నా పేరు అనూష. ఈ పేరేదో కొత్తగా ఉందే.. అని పెట్టిందట మా అమ్మ నాకు (ఈ పేరే ఎందుకు పెట్టారమ్మా.. నాకు అని ఓసారి అడిగితే చెప్పింది). నాకు ఊహ తెలిసినప్పటినుంచి నేనెక్కడికి వెళ్లినా.. ఇంకో అనూష ప్రత్యక్షమయ్యేది. ఎవరికైనా తన పేరుతో ఇంకొకరుంటే భలే సరదాగా ఉంటుందట (ఓసారి నా స్నేహితురాలు తన అభిప్రాయం చెప్పిందిలే..!) కానీ నాకు మాత్రం సరదా సంగతి దేవుడెరుగు కానీ.. దెబ్బలు ప్రత్యక్షమయ్యేవి.
ఇది నాకు సమస్యగా అనిపించేది కూడా దెబ్బల దగ్గరే..! ఎలా అంటారా..? క్లాసులో ఎపుడైనా సార్ లేరంటే.. లీడర్ ని నిల్చోబెడతారా.. వాళ్లు అల్లరి చేసిన వాళ్ల పేర్లు బోర్డు మీదో.. పేపర్ మీదో ఎక్కించే వాళ్లు. సార్ వచ్చాక ఆ పేర్లు చూసుకుంటూ ఒక్కొక్కరినీ లేపి కొట్టేవారు. క్లాసులో అనూషాలిద్దరమున్నామా.. అదేంటో కానీ.. ఎవరి తప్పైనా దెబ్బలు నాకే పడేవి. నేనేమో నేనెప్పుడు మాట్లాడానబ్బా.. అన్న డైలమాలోనో.. నేను మాట్లాడలేదే.. అని లీడర్ వంక చూస్తుంటానా.. ఈలోపే దెబ్బ పడేది.. చిన్నగా లీడర్ వచ్చి కాదని చెప్పేది (అంటే.. నేనేం అల్లరి చేయని బుద్దిమంతురాలిని కాదు కానీ.. దెబ్బలంటే భయం కాబట్టి లీడర్ ఉన్నపుడు మాత్రం చచ్చినా మాట్లాడేదాన్ని కాదు) .. ఇక అప్పుడు చెబితే ఏంటి? చెప్పకపోతే ఏంటి?
ఇక పరీక్ష పేపర్లు ఇచ్చేటపుడు పరిస్థితి మరీ దారుణం. పేరు చదివి కొట్టాకే పేపర్ ఇచ్చేవారు. తీరా చూస్తే అది నాది కాదు (నేనేదో బాగా చదివేస్తానని కాదు కానీ.. అలా అని మొద్దునీ కాదు.. బాగానే చదువుతుంది.. అనే బ్యాచ్ అన్నమాట). హతవిదీ... ఇలా ఎందుకు జరుగుతోందబ్బా.. అని నేను ఆలోచించుకుంటే.. అప్పుడర్థమైంది.. మరి నేనేమో మొదటి బెంచీలోనే కూర్చుంటానాయే.. అందుకే వడ్డన నాకు ఉండేది. అందుకే నా పేరుకు ముందు ఇంటిపేరు తప్పనిసరిగా పెట్టేదాన్ని.. నీరుకొండ అని.
ఇక అప్పటి నుంచి కొంచెం ఊపిరి పీల్చుకున్నా..! ఇదంతా ఒకెత్తయితే.. నా ఇంటర్ సెకండ్ ఇయర్ లో ఒక విచిత్రమైన సమస్య ఎదురైంది మా కెమిస్ట్రీ సార్ రూపంలో.. ఆ సార్ ఒక జఠిలమైన పరీక్షే పెట్టారు నాకు. తక్కువ మార్కులు వచ్చినపుడు కొట్టడం మామూలే కదా.. కానీ నా విషయంలో ఏంటంటే.. ఇంకో అనూష కంటే ఒక్క మార్కు తక్కువ వచ్చినా నన్నే కొట్టడం. మరీ విచిత్రం ఏంటంటే.. ఒకసారి యూనిట్ పరీక్షలో నాకు 25కి 23 వచ్చాయి.. ఆ అనూషకు 24 వచ్చాయని తన్నులు తిన్నాన్నేను. నాకే ఈ బంపర్ ఆఫర్ ఎందుకు సార్ అని ఏడుస్తూ అడిగాన్నేను.. ఆయనేం చెప్పారో తెలుసా..? ‘నువ్వంటే అభిమానం అమ్మాయ్.. నువ్వు బాగా చదివి పైకి రావాలని..’అన్నారు.. ఇంకేం చెబుతాం సమాధానం.. ఆయన అభిమానానికి ఆనందించాలో.. తన్నులకు బాధపడాలో అర్థం కాలేదు నాకు..
ఇక పీజీలో.. మొదటి రోజే నా పేరుతో ఇంకొకరు లేరని రూఢీ చేసుకుని ఆనందించానా.. ఎంసీఏలో ఉంది. ఆ.. నేను ఎంబీఏ.. తను ఎంసీఏ కదా అనుకున్నా.. కానీ ఎంబీఏ అయినా.. ఎంసీఏ అయినా సీనియర్లు.. సీనియర్లే.. అని చెప్పి ఎంబీఏ, ఎంసీఏ సీనియర్లు కలిసి మమ్మల్నందరినీ ఒకేచోట కూర్చోబెట్టి ర్యాగింగ్ చేసేవారు (కానీ మేము మాత్రం ర్యాగింగ్ అనకూడదు తెలుసా.. ఇంటరాక్షన్ అనాలట..!). అప్పుడూ పోలికే.. ఏదో ఒకటి అనేవారు..(అంటే.. ర్యాగింగ్ రుచి చూపించేవారు) ఇకంతే నా కళ్లు వర్షించేవి..
ఇక లంచ్ టైంలో క్యాంటీన్ లో.. సాయంత్రం బస్సుల్లో.. సరే సరి. నా ఫ్రెండ్స్ అనూ.. అని పిలిచే వారు.. తన ఫ్రెండ్స్ తననూ అనూ పిలిచేవారు. ఎవరు పిలిచినా నా పేరే అనిపిస్తుంది కదా.. నేను పలికేదాన్ని.. వాళ్లేమో.. నిన్న కాదు అనూని అనేవారు.. మరి నేనేంటో..! పైగా ఒక ఒప్పందం.. నేను అనూషట.. తనేమో అనూ అట...! మళ్లీ సీనియర్స్ దగ్గర షరామామూలే.. అదే గందరగోళం..
ఈ విధమైన అనూషల, నా ఏడుపు ప్రస్థానం నా చదువు పూర్తయేంతవరకూ కొనసాగింది. ఇంట్లో అమ్మ చేతిలో మాత్రం తన్నులు తినకుండా ఎందుకుండాలనేమో.. ఆఖరుకి మా అత్త కూతురి పేరూ అనూషానే. వాళ్లదీ మా ఊరే.. మా ఇంటి దగ్గరే..!
ఇలా నా పేరే నా శత్రువై.. ఎప్పుడూ నన్ను బాధపెట్టేది.. అందుకే నా పేరును నేను తిట్టుకోవడంలో తప్పు లేదు కదూ..! కానీ నా పేరుకు రెండు అందమైన అర్థాలున్నాయి.. 1. అందమైన ఉదయం 2. ఉదయం సూర్యుడి నుంచి వచ్చే లేత కిరణాలు.. అనీ..
