హా...!
చివరికి నేనూ ఒక ప్రేమలేఖ రాశానండి. ఎన్నిరోజుల నిరీక్షణ తరువాత రాశానో...!
ఇంతకీ ఎవరికీ? ఎప్పుడూ? అనా మీ సందేహం?
ఎవరికీ కాదండీ..! ఊరికే అలా రాశానంతే.
ఈ లేఖ వెనుక పెద్ద నిరీక్షణ ఉందని చెప్పాను కదా. దాని వెనుక ఒక పేద్ద కథ కాదు కానీ.. చిన్న ఆసక్తికర సంఘటన ఉంది. ఆ ఆసక్తికర సంఘటన మనసులో తొలచి తొలచి.. చివరికి నాతో ఇలా ఒక లేఖ రాయించిదన్నమాట.
ఇంతకీ ఆ సంఘటనేంటో చెప్పనేలేదు కదా..! అక్కడికే వస్తున్నా..
నేను ఇంటర్లో ఉన్నపుడు మా క్లాస్ లో ఒకమ్మాయికి ఎవరో ప్రేమలేఖ రాశారు. తనేమో తన స్నేహితురాళ్లతో కలిసి చదువుతూ నవ్వుకుంటోంది. మేమేమో (నేనూ.. నా ఇద్దరు ఫ్రెండ్సూనూ) మాకెప్పుడు చూపిస్తుందా? చదువుదామా.. అని ఎదురు చూశాం. ఆ అమ్మాయేమో అసలు ఎంతకీ చూపదే..!
ఇక ఆగలేక వెళ్లిమరీ అడిగితే.. చిన్నదానివి. నీకెందుకు ఇవన్నీ? వెళ్లు అంది (ఆ అమ్మాయి పొడవు.. నేనూ పొట్టేమీ కాదు కానీ ఆ అమ్మాయే మరీ పొడవన్నమాట). అంతే. నేను ఆ అవమానాన్ని తట్టుకోలేకపోయా. ఎలాగైనా ఏదో ఒక ప్రేమలేఖ చదవాలన్న పట్టుదల పెరిగింది. కానీ ఉత్తరాలేమో ఆ అమ్మాయికి ఒక్కదానికే వచ్చాయి (అంటే కుప్పలేం కాదులెండి.. ఓ నాలుగైదే).
ఇలా ఆ కోరిక బలంగా ఉండి పోయింది. తరువాత మా క్లాస్ లో (ఎంబీఏ వరకు) ఎవరూ ఎవరికీ ప్రేమలేఖలు రాయలేదు. కావాలంటే ఎస్.ఎం.ఎస్ లు పంపుకునేవారు. ఎన్ని మెసేజ్ లు చదివినా ప్రేమలేఖ కాదు కదా..!
అందుకే పోనీ నేనే రాస్తే ఎలా ఉంటుందా అని ఆలోచించా. కానీ ఎలా రాయాలి? ఆలోచించి ఆలోచించి మొత్తానికి రాశాను. ఆత్మీయులకు చూపిస్తే బాగుందన్నారు. దాచుకుందామనుకున్నా. ఇంతలో ‘తెలుగువెలుగు’ వాళ్లు ‘ప్రేమలేఖల పోటీ’ నిర్వహిస్తున్నారని తెలిసి పంపాను.
వాళ్లు బాగుందని ప్రచురిస్తామన్నారు. అలా మే నెల సంచికలో ప్రచురితమైంది.
దానిని కింద చూడొచ్చు..!
