థాంక్యూ... అమ్మా..

తనలోనే ప్రతి సృష్టి జరిపి, ఒక కొత్త జీవికి ప్రాణం పోస్తుంది.

తన రక్తాన్నే పాలుగా మార్చి పోషిస్తుంది.

గుండెల మీద జోకొట్టి, ఆ రూపాన్ని జీవితాంతం ప్రేమిస్తుంది.

ఎండ కన్నెరగకుండా పెంచుతూనే, లోకం పోకడను పరిచయం చేస్తుంది.

ప్రతి మనిషీ ఒక్కో రకంగా చెప్పే నిర్వచనం- అమ్మ. భాషలు వేరైనా ఆమె గురించిన భావం ఒకటే. పదాలు వేరైనా అర్థం ఒకటే! ఒక్కో తలపూ ఒక్కోలా వివరిస్తుందంతే. ఎవరెన్ని రకాలుగా చెప్పినా, ఎంత వివరించినా ఇంకా మిగిలిపోయేది అమ్మ ప్రేమకు నిర్వచనమే.

జీవితాన్ని పాఠాలుగా నేర్పి, ప్రపంచం ముందు విజేతగా నిలుపుతుంది.. మరి అలాంటి అమ్మకి మనమేం ఇద్దాం?! చెబుదామా మనసారా ఒక థాంక్స్? ఇద్దామా బహుమతిగా ఓ కృతజ్ఙతని!

 

అమ్మతో.. నే కన్న నా చిన్నతల్లి

సృష్టికి మూలం అమ్మ. ప్రపంచం ఎంతైనా మారిపోనీ.. మనుషులు ఎక్కడిదాకా అయినా ఎగిరిపోనీ.. ఎప్పటికీ మారనిదీ.. మరెవ్వరికీ సాటిరానిదీ అమ్మ ప్రేమే.

ఆకలేసినా.. దాహమేసినా.. కోపమొచ్చినా.. కష్టమొచ్చినా.. చివరికి దెబ్బ తగిలినా అమ్మే.

ఎందుకంటే.. అమ్మే ఆధారం.. ఆసరా.

 

సృష్టి కలయికలో తనలో రూపొందిన జీవం రూపమేదో కూడా తెలియకముందే తన ప్రేమ ప్రారంభం అవుతుంది. కడుపులో అభివృద్ధి చెందుతున్న రూపాన్ని కంటికిరెప్పలా కాచుకుంటుంది. బిడ్డ క్షేమం కోసం తన ఇష్టాఇష్టాలను పక్కన పెట్టేస్తుంది. కనిపించిన ప్రతి దేవుడికీ మొక్కుతుంది. ఇలా భూమి మీదకు రాకముందే మాతృమూర్తి అవుతుంది. తన మనసులో అమృతాన్ని నింపుకుంటుంది.

ఒక్కో నెలను లెక్కేసుకుంటూ.. బిడ్డ పెరుగుదలను అంచనా వేసుకుంటుంది. చిన్నపాటి కదలికలకే లోకంలో ఇంకెక్కడా జరగని వింతని మురిసిపోతుంది. పుట్టే బిడ్డ దబ్బపండు రంగులో ఉండాలంటూ కుంకుమ పువ్వనీ, నారింజ పండ్లనీ తింటుంది. పేగుబంధాన్ని ముడివేస్తూ.. తామిద్దరూ ఒకటే అని మురిసిపోతుంది. నెలలు నిండుతున్న కొద్దీ.. వస్తున్న ఆయాసాన్ని పంటిబిగువునే దాచి, పైకి మాత్రం నవ్వులు చిందిస్తుంది.

బాధనైనా సంతోషంగానే!

ఒక మనిషి సాధారణంగా భరించగలిగే నొప్పికంటే కొన్ని రెట్లు ఎక్కువ నొప్పిని భరిస్తుంది తల్లి పురిటి సమయంలో. వైద్యులను సైతం విస్మయపరిచే విషయమిది. అంతటి బాధనీ పంటి బిగువన నొక్కిపట్టి, బిడ్డ రాకకోసం ఎదురుచూస్తుంది. అప్పటికీ బిడ్డ క్షేమమే ఆమె లక్ష్యం.

నవమోసాలు మోసి, ఎంతో ఎదురుచూసిన ఆ జీవి బయటకు రాగానే.. ఈ లోకాన్నే జయించినట్లుగా మురిసిపోతుంది. తన కంటి నుంచి కన్నీళ్లు ధారలుగా కడుతున్నా.. మోహంలో చిరునవ్వులు చిందిస్తూ, పొత్తిళ్లలోని చిన్ని ప్రాణాన్ని మురిపెంగా చూసుకుంటుంది. పేగు తెంచినంత మాత్రాన మనిద్దరం వేరు కాలేదనీ, ఒకే హృదయం రెండు వేర్వేరు రూపాల్లో ఉన్నామని బిడ్డకి బాస చేస్తుంది. అదేగా అమ్మ ప్రేమ!

ఆమె ఒడేగా వెచ్చటి పాన్పు

కడుపులో నుంచి భూమి మీదకి వచ్చాక తల్లి ఒడే బిడ్డకి పాన్పు. ఆమె వెచ్చని శ్వాసతోనే బిడ్డకి ఈ కొత్త లోకపు పరిచయం కలిగేది. ఆ చిన్ని పాపాయి గుక్క పెట్టి ఏడిస్తే ఆమె గుండె ఆగిపోయినట్టుగా విలవిలలాడుతుంది. రొమ్ము పాలిచ్చి అక్కున చేర్చుకుంటుంది. బిడ్డ కడుపు నిండితే తన కడుపు నిండినట్టుగా భావిస్తుంది. లాలపోసి, జోలపాడి నిద్రపుచ్చుతుంది. అందంగా ముస్తాబు చేసి, లోకంలో తన బిడ్డను మించిన అందం మరేదీ లేదంటూ మురిసిపోతుంది. వెంటనే, తన దిష్టే తగులుతుందేమోనని దిష్టిచుక్క పెడుతుంది.

తన అపురూప వస్తువును అందరికీ మురిపెంగా చూపడానికి బారసాల చేస్తుంది. ఉయ్యాలలో తన కంటిపాపను వేసి, పండగ చేస్తుంది. వచ్చిన ముత్తైదువులందరూ తన బిడ్డను చల్లగా దీవించాలని కమ్మని వంటలతో వాళ్ల కడుపు నింపుతుంది. అందరూ తన పాపని దీర్ఘాయురస్తు అని దీవిస్తుంటే.. కళ్లతోనే కృతజ్ఙతలు తెలియజేస్తుంది.

ఆ చిన్ని పాపాయి కాళ్లు ఆడిస్తూ, చేతులు ఊపిస్తూ నోరు ఆడిస్తుంటే, తన బుజ్జాయి తనకేదో చెబుతోందంటూ.. తెగ సంబర పడుతుంది. కాళ్లతో తన ఎదపై తన్నినా హాయిగా భావిస్తుంది. ఊ కొడుతున్న పాపాయి ఊసులు వింటూ.. ఎన్ని రాత్రులు జాగరణలో జారుకుంటాయో!

పేరు కోసం ఎన్నిపాట్లు..

సృష్టిలో పుట్టుక, మాతృత్వం రెండూ సహజమే. కానీ తల్లికి మాత్రం అపురూపం. అందుకే తనకే దక్కిన ఆ అపురూప సంపదకు చక్కని పేరును ఎంచడానికి పెద్ద యాగమే చేస్తుంది. దీనిలో ఎన్ని శోధనలు, సంప్రదింపులు, సలహాలు, తిరస్కారాలో. అమ్మకి ఒక్కటీ నచ్చదే. ప్రతిదానిలోనూ ఆమెకి వంకలే దొరుకుతాయి. ఆమెకి లభించిన అపురూప వస్తువు అంత అమూల్యం మరి ఆమెకి. అందుకే అంతటి విలువైన తన పాపకి దానికి తగ్గ పేరునే ఎంచాలనుకుంటుంది. పుస్తకాలు తిరగేస్తుంది, అంతర్జాలం వెతికేస్తుంది.. చివరకి తనకు నచ్చిన పేరు దొరికినపుడు ఆమె సంబరం అంబరాన్ని తాకాల్సిందే! అది కూడా తన పాపకు ఇచ్చే విలువైన బహుమతిగానే భావిస్తుంది తల్లి.

బుడిబుడి అడుగులు.. తొలి పలుకులు..

పాప ఎదిగే క్రమంలో పారాడుతూ తన వెనుకనే తిరుగుతుంటే.. అమ్మతోడిదే తన పాపాయి లోకమంటూ సంతోషిస్తుంది. ఆ చిన్నారి బుడిబుడి అడుగులేస్తుంటే .. ఆ చిన్ని చేతులకు తనే ఊతమవుతుంది. తన చిన్నారి గడప దాటిందంటూ.. అడుగులేసిందంటూ.. నలుగురికీ అబ్బురంగా చెప్పుకుంటుంది. ఇదే అపురూపమైన క్షణమంటూ పొంగిపోతుంటుంది. ఆ క్రమంలో తన పాపాయి కిందపడి దెబ్బతగిలించుకుంటే.. తన గుండెనెవరో మెలిపెట్టినట్టుగా బాధపడుతుంది. మళ్లీ తానే ధైర్యమై బిడ్డను నడిపిస్తుంది. అమ్మ కాకముందు వరకూ తానే ఒక ఇంట్లో గారాబంగా, తల్లి చాటు బిడ్డగా పెరిగిన ఆమె, తల్లి అవుతున్నానని తెలియగానే ఆ బాధ్యతలోకి ఎలా ఒదిగిపోతుందో!

ఇక తన పాపాయి అమ్మా అని పిలిచిన మొదటి పిలుపును ఆ తల్లి ఎంత సంబరంగా చేసుకుంటుందో. పాపాయి మొదట ఉంగా ఉంగా అని పిలిచే పిలుపు తల్లికి అమ్మా అన్నట్లు వినిపిస్తుంది. కానీ, అది ఉంగా అని ఇంట్లో పెద్దవాళ్లు చెప్పినపుడు ఆ తల్లి ఎంత నిరుత్సాహపడుతుందో. కానీ మనసులో మాత్రం తన చిన్నారి అమ్మా అనే అంటోందనుకుంటుంది. చిట్టి చిట్టి పలుకులు పలుకుతూ ఆ బుజ్జాయి అమ్మా అని పిలిచినపుడు ఆ తల్లి సంబరం అంబరాన్నే అంటుంది. ఆ చిన్ని పిలుపుకే తన జన్మ సార్థకమైనట్లుగా భావిస్తుంది. తన ఆనందాన్ని ఆ చిన్నారి పాల బుగ్గలపై వెన్నెల్లా కురిపిస్తుంది.. ఎంత అల్ప సంతోషి!

బెస్ట్ చెఫ్

 ‌

అడగనిదే అమ్మైనా అన్నం పెట్టదంటారు.. నిజంగా.. ఎంత అబద్ధం?

అసలు మనం అడిగే వరకూ ఆగుతుందా అమ్మ? బిడ్డకి ఏం కావాలో అమ్మకి ప్రతిక్షణం తన గుండె చెప్తూనే ఉంటుంది.

పాపాయికి అన్నప్రాశన పండగ చేసి, ఏ సమయంలో ఏం పెట్టాలో చక్కగా పాటిస్తుంది. ఆరుబయట చల్లగాలిలో.. వెన్నెల బువ్వలను గోరు ముద్దలు చేసి తినిపిస్తుంది. ఊసులు చెబుతూ తినిపించే బువ్వలో అమ్మ చేతి కమ్మదనం తోడైనపుడు అమృతం కూడా దిగదుడుపే కదా.

పెరుగుతున్న వయసుకుతోడు పిల్లల అభిరుచులు మారుతుంటే.. ఎప్పటికప్పుడు వాటిని అర్థం చేసుకుంటుంది. తానూ వాటికే అలవాటు పడాలనుకుంటుంది, అలవాటు చేసుకుంటుంది. వారికి నచ్చింది చేసిపెట్టడానికే తాపత్రయపడుతుంది. ఆమె చేసిన వాటిని తన పిల్లలు ఇష్టంగా తింటుంటే.. ఎవరెస్ట్‌ శిఖరాన్నే అధిరోహించినట్టుగా సంబరపడుతుంది. ఆ ఆనందంతోనే కడుపు నింపేసుకుంటుంది.

అయిదు నక్షత్రాల హోటళ్లో తిన్నా, పంచభక్ష్య పరమాన్నాలు ఉన్నా.. అమ్మ చేతి వంటకు ఉన్న మాధుర్యం రాదెందుకో? ఒకే కూరను అమ్మ కలిపి ఇచ్చినపుడు వచ్చిన రుచి, స్వయంగా కలుపుకున్నపుడు రాదు. బహుశా అమృతమే ఆమె చేతిలో ఉండుంటుంది. అందుకే సృష్టిలో ఎన్ని వందల, వేల వెరైటీలున్నా.. ఎన్ని కొత్త రుచులున్నా అమ్మ చేతి వంటే వేరు.. ఆ రుచే వేరు. అందుకేనేమో ప్రతి ఒక్కరికీ వాళ్ల అమ్మే ఫేవరెట్‌ చెఫ్‌.

స్నేహితురాలు- గురువు

ఆటలాడే సమయంలో ఆమే ఒక స్నేహితురాలు, ఆమె కొంగే ఒక ఆట వస్తువు. చిన్నారి చిట్టి చిట్టి పలుకులను ప్రారంభించి, తనను అనుకరిస్తున్నపుడు ప్రేమనే పాఠాలుగా బోధిస్తుంది. బంధాలను పరిచయం చేస్తుంది. చిన్న చిన్న పదాలను వల్లె వేయిస్తుంది. చిట్టి చిలకమ్మ.. వానా వానా వల్లప్ప అంటూ గేయాలు నేర్పుతుంది. చిన్ని చిన్ని కథలు చెబుతూ బతుకు నీతి పాఠాలు బోధిస్తుంది.

పాపాయి స్కూలుకు వెళ్లే సమయం వచ్చినపుడు తల్లి కంగారు పడుతుంది. తన ఒడిలో ఆడుకుంటూ, తన కొంగు పట్టుకుని తిరిగే తన చిన్నారి తనకు ఒక్కసారిగా దూరమవుతోందని కంగారుపడుతుంది. కానీ, బిడ్డ భవిష్యత్తును ఆలోచించి, తన బెంగను అదిమిపెట్టకుంటుంది. నవ్వుతూనే పాపాయిని బడికి పంపుతుంది.

అయినా అమ్మని మించిన గురువు ఎవరు? తన వంటగదిని మించిన పాఠశాల ఏది? చాటలోని బియ్యంలో చేయి పట్టుకుని అ, ఆలు దిద్దిస్తుంది. ఆరు బయట కూర్చున్నపుడు కర్రపుల్లను చేతికిచ్చి ఇసుకలో ఒంట్లు రాయిస్తుంది. లెక్కల్లో తికమక పడుతుంటే.. మళ్లీ వంటగదిలోని వేరుశెనగ గింజలో, అమ్మ చేతి వేళ్లు అరువిచ్చి జవాబులు ఇట్టే తెప్పిచ్చేస్తుంది. పెరట్లో మొక్కలతో సైన్స్‌ పాఠాలను చెప్పేస్తుంది. కథలతో రాణి రుద్రమ, వీరేశలింగం, అక్బర్‌ల జీవితచరిత్రను తిరగేస్తుంది. అందుకే బాల్యంలో పిల్లలకు అమ్మే ఒక అద్భుతం.

అమ్మే కౌన్సెలర్

 ‌

కాలంలోనూ ఎన్నో మార్పులు.. నిన్నటి అమ్మ ప్రేమ, పెంపకానికి పరిమితమైతే.. నేటి అమ్మ తమ పిల్లల కోసం కాలానికి తగ్గట్టుగా మారిపోయింది.

చిన్నప్పుడు దెబ్బలతోనో, బుజ్జగింపులతోనో సర్దిచెప్పే అమ్మ పిల్లలు యౌవనంలోకి రాగానే ఒక మంచి కౌన్సెలర్‌ పాత్ర పోషిస్తుంది. సమాజాన్ని వివిధ కోణాల్లో, కొంగొత్తగా పరిచయం చేస్తుంది. అమ్మాయి రజస్వల కాగానే శరీరంలోని మార్పులతోపాటు, మానసిక మార్పుల్లో తేడానూ గమనిస్తుంది, హెచ్చరిస్తుంది. అబ్బాయి ప్రవర్తననూ ఓ కంట గమనిస్తుంది. స్నేహితురాలిగా మారడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. అవసరమైన సందర్భాల్లో సలహాలు, సూచనలు ఇస్తుంది. అప్పటిదాకా ఉన్న క్రమశిక్షణపూర్వక వాతావరణాన్ని స్నేహం దిశగా మారుస్తుంది.

ఎవరో అన్నట్టు మార్పు ఇంటి నుంచే ప్రారంభం అవుతుంది. దాని పేరే అమ్మ. అప్పటి వరకూ చిన్నపిల్లలుగా ఉన్నవారిని పౌరులుగా తీర్చిదిద్దడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. అందుకే అమ్మ ఒక రోల్‌ మోడల్‌.. పిల్లల వ్యక్తిత్వాన్ని తీర్చిదిద్దే ఫేమస్‌ కౌన్సెలర్‌.

విజయాలు- అపజయాలు

ఉద్యోగ బాధ్యతలను నిర్వహిస్తూనే, పిల్లల బాధ్యతలను బ్యాలెన్స్‌ చేస్తున్నవారెందరో! పదిమందిని శాసించే స్థాయిలో ఉన్నా.. పిల్లల కష్టాన్ని చూసి కళ్లు చెమర్చుకునే మనసు అమ్మది. నిజంగా ఇది ఆమె చిన్నపిల్ల మనస్తత్వానికి ఉదారణే. అయినా.. దాన్ని వాళ్లకి కనిపించనివ్వదు.. వారిలో ఎన్నిలోపాలున్నా ప్రేమించగలుగుతుంది. బిడ్డ గెలుపును తన గెలుపుగా భావిస్తుంది.. ఓడినప్పుడు తన చేతిని ఆసరాగా ఇస్తుంది. గెలిచినపుడు చాలామంది వెన్నంటే ఉంటారు. ఓడినప్పుడు కూడా తోడు నిలిచేది అమ్మే.

పెళ్లి చేసి పంపేటప్పడు అమ్మ తన తల్లి దగ్గర్నుంచి తెచ్చుకున్న విలువలను తన కూతురికి ఆస్తిగా ఇస్తుంది. ఇంటికి తెచ్చుకున్న అమ్మాయిని ఎలా గౌరవంగా, ప్రేమగా చూసుకోవాలో అబ్బాయికి తెలియజేస్తుంది. ఆమె నేర్పే ఈ జీవితపాఠాలే వారి భవిష్యత్తుకు బంగారు బాటలు వేసేలా దోహదపడతాయి.

అమ్మమ్మయ్యాక ...

కొత్తగా మాతృత్వాన్ని పొందిన తన పాపాయి జీవన పథంలోకి అడుగుపెట్టినపుడు.. ఆమెనీ ఓ చంటిపాపలా చూసుకుంటూనే ఆమె కంటిపాపనూ లాలిస్తుంది. ఈ కొత్త బాటలో కంగారుపడుతున్న కూతురిని తన అనుభవాలతో సరికొత్త అమ్మగా తీర్చిదిద్దుతుంది. 'అమ్మ' ప్రయాణాన్ని ఎలా సుగమం చేసుకోవాలో బోధిస్తుంది. దాన్ని ఆనందదాయకంగా మలచుకోవాలో సూచిస్తుంది. దానికి ఆమె చేయాల్సిన కృషిని అనుభవాలతో రంగరించి చూపిస్తుంది.

ఇంతటితో ఆగుతుందా ఆమె పయనం? లేదుగా.. మళ్లీ పుట్టిన మనవళ్లు మనవరాళ్లు.. వాళ్లకి కథలు ఇలా కొనసాగుతూనే ఉంటుంది.. అందుకే అమ్మ ఒక తరగని గని.

 

అసలు అమ్మని నిర్వచించడం ఎవరికైనా సాధ్యమేనా?

అమ్మకి అర్థం చెప్పడమంటే.. లోకంలో ప్రేమనంతటినీ రాశిగా పోయడమే. అయినా అది కూడా ఆమె ముందు తూకానికి తక్కువే.

అమ్మకి అర్థం, పరమార్థం, ఆది, అంతం మళ్లీ అమ్మే.

జీవిత పయనంలో ఆమెది ప్రత్యేక స్థానం. అందుకే అందరూ ప్రతిక్షణం అమ్మ ప్రేమనే కోరుకుంటారు.

అలాంటి అమ్మకి మనం తిరిగి ఇవ్వగలిగింది ఏమైనా ఉందా? కృతజ్ఞతలు చెప్పడం మినహా..!

చెబుదామా మరి.. అమ్మా.. థాంక్యూ అని?!